Η σημασία της κίνησης στην ισορροπία του νού.

Image result for παιδακι που πηδαει ζωγραφια



"Κάτσε να διαβάσεις, παιδί μου!"


"Πώς να μάθει, αφού δεν κάθεται!"
"Όλο σηκώνεται μέσα στο μάθημα και ενοχλεί τα άλλα παιδιά..."

Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο! Αν δεν είσαι καθιστός, δε μαθαίνεις.

Απ' οτι φαίνεται έχουμε συνδέσει την εικόνα ενός μαθητή με την καρέκλα και το θρανίο. Αν δείξεις σε κάποιον την εικόνα ενός παιδιού που τρέχει, χορεύει ή πηδάει και ρωτήσεις "τι κάνει αυτό το παιδί;" η πιο συχνή απάντηση που θα πάρεις είναι "παίζει!". Μετά έρχονται οι περιγραφικές απαντήσεις όπως "τρέχει", "χορεύει", "πηδάει". Η απάντηση "γυμνάζεται", "μαθαίνει χορό", "μαθαίνει να πηδάει ψηλότερα" δεν εμφανίζονται πουθενά.

Η νευρολογική επιστήμη έχει προχωρήσει τόσο ώστε να μπορεί να μας εξηγήσει σαφώς τη διαδικασία της μάθησης. Το πώς μαθαίνουμε. Ξέρουμε λοιπόν οτι η μάθηση είναι η διαδικασία δημιουργίας συνάψεων ανάμεσα στα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου. Με λίγα λόγια, διδάσκοντας ένα παιδί, προσπαθούμε να δημιουργήσουμε τις συνθήκες ώστε να φτιάξει μέσα στο μυαλό του αλυσίδες πληροφοριών που θα μπορεί να ανακαλέσει και να χρησιμοποιήσει. Όσο περισσότερο και συχνότερα χρησιμοποιούμε αυτές τις αλυσίδες, τόσο δυνατότερες γίνονται. Στόχος μας είναι αυτές οι αλυσίδες να παραμείνουν ενεργές, δυνατές για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Και αναζητούμε τρόπους να το πετύχουμε.

Εμείς, σαν δάσκαλοι, εφαρμόζουμε διάφορες τεχνικές για να πετύχουμε αυτόν τον στόχο. Ασκήσεις, επαναλήψεις, τέστ, αντιγραφές και πάει λέγοντας. Έρχονται όμως οι νευροεπιστήμονες και μας πληροφορούν οτι ναι μεν καλά όλα αυτά που κάνουμε, αλλά ένας εγκέφαλος που ζει σε ένα κινητικά ενεργό σώμα, δημιουργεί πιο εύκολα γνωστικές αλυσίδες (συνάψεις) και τις διατηρεί για μεγαλύτερο διάστημα σε σχέση με έναν φίλο του εγκέφαλο που ζει σε ένα αδρανές, βαριεστημένο σώμα.

Παραθέτω: "Τα αποτελέσματα μάλιστα δείχνουν πως όταν κάποιος μάθει μια νέα κινητική ακολουθία ή εκπαιδευτεί σε μια νέα δραστηριότητα, οι αλλαγές στην δομή του εγκεφάλου παραμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα (Nudo et al., 1996)"
Διαβάστε περισσότερα: https://laiou.webnode.gr/news/%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%BC%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CE%B5%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%85/

Στην έρευνα που έκανα στο διαδίκτυο προκειμένου να γράψω αυτή την ανάρτηση βρήκα πολλά και πολύ ενδιαφέροντα άρθρα και μελέτες πάνω στο συγκεκριμένο θέμα. Όλα γραμμένα απολύτως επιστημονικά και αποδεδειγμένα. Η αλήθεια όμως είναι ότι η πιο αξιόπιστη πηγή είναι η εμπειρία μας.

Η εμπειρία μου λοιπόν, όχι μόνο ως δασκάλας αλλά και ως ανθρώπου, λέει ότι οι μαθητές που συμπεριλαμβάνουν στις δραστηριότητές τους την κίνηση, είναι αποδοτικότεροι, πιο συγκεντρωμένοι, πιο συνεργάσιμοι, με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και αυτοπειθαρχία και πιο ισορροπημένοι.

Ανάμεσα σε όλα τα είδη κίνησης που θα μπορούσε κάποιος να επιλέξει, αυτά που θεωρώ ιδανικότερα είναι αυτά που συνδυάζουν την άθληση, την τεχνική, την εξάσκηση του πνεύματος και τη φιλοσοφία ζωής. Ο χορός, τα αθλήματα που σχετίζονται με τις πολεμικές τέχνες ακόμα και οι τεχνικές τσίρκου, προσφέρουν ισορροπία ανάμεσα σε νου και σώμα. Τα αθλήματα αυτά στοχεύουν στη βελτίωση του αθλητή μέσω τις εξάσκησης και όχι στην κατάκτηση κάποιου (αριθμητικού) ρεκόρ. Εδώ μετράει πραγματικά η προσπάθεια, η βελτίωση και η δημιουργία προσωπικού χαρακτήρα και στιλ. Κάθε αθλητής'/χορευτής  μπορεί να εκφράσει τις προσωπικές του επιδιώξεις, να βάλει τους δικούς του στόχους και να αντισταθμίσει τις δικές του αδυναμίες.

Δυστυχώς το κυνήγι της επίδοσης και της τελειομανίας έχει παρεισφρήσει και σε αυτούς τους χώρους. Θεωρούμε ότι κάποιος πρέπει να έχει "ταλέντο" για να γίνει χορευτής ή αθλητής ή ακόμα και ακροβάτης ή ταχυδακτυλουργός. Και βέβαια, το ταλέντο, η "έφεση" είναι πολύ σημαντικά και αν καλλιεργηθούν δίνουν εξαιρετικά αποτελέσματα και σημαντική επαγγελματική αποκατάσταση. Ωστόσο η καλλιέργεια μιας ισορροπημένης προσωπικότητας και ενός υγιούς τρόπου σκέψης δεν είναι θέμα ταλέντου. Μας αφορά όλους. Όλοι μπορούμε να επωφεληθούμε από αυτή, ανεξάρτητα από τον επαγγελματικό μας προσανατολισμό. Δεν χρειάζεται να είσαι ο Μπίλι Έλλιοτ για να χαρείς τον χορό. Ούτε χρειάζεται να σου απονεμηθεί μετάλλιο για να ευχαριστηθείς μια καλή και αποδοτική προπόνηση.
Θεωρώ πολύ σημαντικό να ενθαρρύνουμε τους μαθητές μας σε έναν τρόπο ζωής με περισσότερη κίνηση, ανεξάρτητα με τις επιδόσεις τους στον τομέα αυτό. Επίσης σημαντική θεωρώ τη συνεργασία μεταξύ των δασκάλων που ασχολούνται με την ακαδημαϊκή εκπαίδευση με τους δασκάλους που ασχολούνται με την εκπαίδευση του σώματος. Πιστεύω πως και οι δύο ομάδες προσφέρουν στα παιδιά εξίσου σημαντικά όπλα για να πορευτούν στη ζωή όπως αυτή διαμορφώνεται στον 21ο αιώνα.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Θέματα δυσλεξίας

Τελικά, γιατί πρέπει να μάθουμε Αγγλικά;